Wereldvreemd?

Kent u dat bijvoeglijk naamwoord, ‘wereldvreemd’? De Van Dale geeft als omschrijving: ‘onbekend met de wereld en het leven’. Ergens las ik dat het begrip ‘een negatieve klank heeft’ en dat het ‘staat tegenover maatschappelijk engagement en actieve betrokkenheid, de deugden waar de moderne mens prat op mag gaan’. Is dat laatste niet al te boud? Immers, als er één begrip is dat ons christenen niet alleen bekend zou moeten zijn, wat heet, zelfs behoort te kenmerken, dan is het toch wel het begrip ‘wereldvreemd’. Vanuit Gods Woord wordt toch onmiskenbaar duidelijk dat het kind van God wel in deze wereld maar zeker niet van deze wereld is. Neem alleen maar het Woord van Paulus: ‘Gij geheel anders’, dat het kind van God zonder meer tegenover de wereld stelt, niet als zijnde ‘beter’ maar wel ‘anders’! Ofwel, niet zonder meer ‘maatschappelijk geëngageerd en actief betrokken’ deugden aanhangend ‘waar de moderne mens prat op mag gaan’. En of zelfs de omschrijving van Van Dale de christen in deze recht doet, is maar zeer de vraag!

Ik weet niet hoe het u vergaat in de confrontatie met de wereld vandaag en haar voorgestane deugden, normen en waarden, haar ethiek, maar ik voel me maar al te vaak meer en meer ‘wereldvreemd’, ja, een volstrekte vreemdeling. Er zijn heel wat deugden, normen, waarden – ethiek, maatschappelijk engagement, zaken in de wereld en het leven die mij oprecht doen verzuchten: ‘ik hoor hier niet meer thuis’. Om bij de actualiteit te blijven, bewijzend dat Van Dale ongelijk heeft, maar bevestigend te staan tegenover maatschappelijk engagement…deugden waar de moderne mens prat op mag gaan’: ‘voltooid leven’. Wat een misselijkmakend begrip zoals het door die zogenaamde ‘moderne mens’ wordt gebezigd! Riekend naar een uiterst duistere periode uit de menselijke geschiedenis van nog niet zo lang geleden! Wel opmerkelijk overigens dat het die zogeheten ‘moderne mens’ is, die op ethisch terrein veel van het gedachtegoed vanuit dat verleden overneemt en omarmt…

Blijkt het niet in al die ethische kwesties telkens te gaan over onderwerpen waarover het Woord van God zich ondubbelzinnig en duidelijk uitspreekt? Niet alleen binnen de politiek zien we hier een dusdanige verscherping dat het je angstig te moede wordt – hoe ver zijn we nog af van vervolging en wordt de weerzin van geloof en christendom meer dan alleen een breekpunt om bijvoorbeeld een coalitie te vormen? Ook op het christelijk erf zien we een erosie in het Bijbels denken. Soms maak je het wel van heel dichtbij mee! Een verlangen naar actieve euthanasie uitgesproken door een geliefde horend tot een evangelische gemeente en nota bene met te bevragen argumenten gesteund door de voorganger. Documenten na een toch natuurlijk sterven bevatten onder meer maandelijkse overschrijvingen naar de vereniging voor een vrijwillig levenseinde…!
Ben je, als zoiets je meer dan alleen maar schokt, ‘wereldvreemd’? Of is het terecht hier vragen te stellen over wat ‘christen-zijn’ dan nog inhoudt?

‘Gij geheel anders’. Is door het kruis de wereld mij gekruisigd? Zoals ik al zei, de confrontatie met de wereld vandaag, met de ‘moderne mens’, werkt vervreemdend en dat, nogmaals, niet in de zin van ‘je beter voelen dan’, maar wel meer verlangend naar Gods ingrijpen in deze verrotte wereld. Een wereld waarvan, lopend op het eind der tijden, wordt gezegd dat ze in barensnood is:
‘Want wij weten, dat tot nu toe de ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is. En niet alleen zij, maar ook wij zelf, [wij,] die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoonschap: de verlossing van ons lichaam’ (Rom. 8:22, 23).

Ja, ik ben wereldvreemd en U?

Schrijverke

Bijbels perspectief nodigt de lezer van harte uit om te reageren!