De kerk van alle tijden -  lied 303 in het nieuwe Liedboek van de kerken (de ware kerk des Heren), gez. 112 N.H. Bundel, lied 478 Johannes de Heer (één Naam is onze hope), gez. 119 Gereformeerd kerkboek GKV (de kerk van alle tijden)

Op 25 april 1839 werd de schrijver van het overbekende lied The Church’s one foundation, Samuel John Stone, geboren in Whitmore, Staffordshire in Engeland. Van Samuel  J. Stone is niet veel aan persoonlijke geschiedenis overgeleverd, behalve, dat zijn vader William Stone heette en predikant was (en een grondig kenner van het Hebreeuws was en botanicus), er twee jaar na zijn geboorte nog een zusje - Sarah - is geboren en Samuel een opleiding heeft gevolgd aan het Charterhouse in Londen en vervolgens heeft gestudeerd aan het Pembroke College in Oxford en daar in 1862 met het behalen van het kandidaatsexamen is afgestudeerd.
In datzelfde jaar, 1862, werd hij als hulpprediker bevestigd in Windsor. In 1870 werd hij als zodanig verbonden aan de St. Paul’s Church in Haggerston, terwijl hij in 1874 daar zijn vader als predikant opvolgde. Tussendoor  wist hij in 1872 zijn studie theologie te bekronen met het behalen van het doctoraal examen. In 1890 werd hij predikant van de All-Hallows-on the Wall Church in Londen. Tijdens zijn predikantschap van de All-Hallows-on the Wall Church betekende hij allereerst veel voor de toenmalige zakenlieden en het kantoorpersoneel, maar toen de eerste treinen de werkers naar de stad brachten, ook voor hen. Samuel opende namelijk de kerkdeuren en hield zangdiensten met een korte boodschap om hen allen te bereiken. Hij schijnt de kerk ook tot een toevluchtsoord voor werkende meisjes en vrouwen te hebben gemaakt. Dat laatste was een voortzetten van wat hij al was begonnen te doen toen hij verbonden was aan de St. Paul’s  in Haggerston, een arm deel van Londen.  Stone opende toentertijd de kerk al om half zeven ’s ochtends. Hij werd wel eens de predikant van de armen genoemd.
Stone blijkt zich gekenmerkt te hebben door een onbesproken gedrag, was uiterst leergierig, en stond pal voor het evangelie en Gods Woord. Deze kwalificaties maakten hem tot een sterke persoonlijkheid die erg geliefd was.

Samuel Stone hield van schrijven en literatuur. Zelf heeft hij veel geschreven, onder andere voor kinderen. Hij schreef talloze gedichten en liederen, de laatste worden door John Julian in diens bekende Dictionary of Hymnology (1907) omschreven als sterke uitingen van een volwassen geloof, waarbij dogma, gebed en lofprijzing meesterlijk met elkaar zijn verweven, terwijl de grondtoon van al de liederen meestal is samen te vatten in het Bijbelse begrip ‘hoop’.  Kenmerkend was het Schriftuurlijke in zijn gedichten en liederen. Stone was zich bewust van de invloed die er van liederen kon uitgaan. Ze waren een middel om mensen geloofszaken te leren. Zo was het hem opgevallen dat de apostolische geloofsbelijdenis, die hemzelf  uiterst dierbaar was, door vele eenvoudige gemeenteleden in hun gebeden werd gebruikt en aangehaald. Voor zover deze belijdenis nog bij te velen onbekend en vooral onbegrepen was, dat laatste zag hij veelal gekoppeld aan de godslasterlijke evolutietheorie en het materialisme van zijn tijd, meende hij er goed aan te doen de twaalf artikelen van deze belijdenis in een twaalftal liederen te verwoorden. Deze twaalf liederen zijn in 1866 gepubliceerd in het bekende Lyra Fidelium. Een  van die liederen was The Church’s one foundation. Dit lied betreft het 9e artikel dat zegt: Ik geloof een heilige, algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. De ondersteunende tekst daarbij is Colossenzen 1:18, waar gesproken wordt over Christus als het hoofd van zijn lichaam, de gemeente. Het originele lied kent zeven coupletten. Van al de twaalf liederen die hij bij de geloofsbelijdenis schreef, is dit het meest bekende lied.

Het verhaal gaat dat Stone de twaalf liederen, en  dit ene lied in het bijzonder, vooral ook heeft geschreven naar aanleiding van een theologische controverse die binnen de Anglicaanse kerk van Zuid Afrika speelde in het midden van de 19e eeuw. De Schrift werd in deze controverse door de bisschop van Natal, John W. Colenso, nogal bekritiseerd en door hem werden vraagtekens gezet achter sommige artikelen van het christelijk geloof - met name bij de drie-eenheid.

Hoe ook, als één lied Bijbels genoemd mag worden, dan toch zeker dit lied.
Het is een belijdenis op zich. De centrale achterliggende gedachte erbij is: het is niet genoeg van Christus te weten. Om hemelburger genoemd te mogen worden, bestemd voor de bruidegom, dient men Christus persoonlijk te kennen en zich zijn eigendom te weten. Als we Christus de Hem toekomende plaats geven valt de rest van onze theologie op zijn plaats.  

 Naast deze twaalf liederen heeft Samuel Stone, zoals gezegd, nog vele andere geestelijke liederen geschreven. Al zijn liederen kenmerken zich als vol van hoop en zijn en tonen tegelijk zijn literaire kundigheid. Hij heeft vele poëtische bundels geschreven en gepubliceerd.
Samuel J. Stone die vooral herinnerd wordt door het lied dat bij ons drie vertalingen kent - Een naam is onze hope; De ware kerk des Heren en De kerk van alle tijden – The Church’s one foundation stierf op 19 november 1900.