Uit balans…

Als wedergeboren en Geestvervuld christen erken ik op grond van Gods Woord volmondig de rol en plaats van Israël in Gods heilsplan. Het is en blijft Gods uitverkoren volk dat Hij niet voor niets, door de mond van de profeet Zacharia, zijn 'oogappel' noemt (Zach. 2:8b). En met de apostel Paulus deel ik diens onvoorwaardelijke liefde voor dit volk in de volle erkenning dat de gemeente op die edele olijf is geënt en zich nooit op haar kan en mag beroemen. Ook benadruk ik in relatie daartoe wat graag, dat de bijzondere positie van dit volk allerminst is uitgespeeld. Wat dit laatste aangaat behoef je, naast wat Paulus schrijft in Romeinen 11, de Bijbel maar op te slaan bij met name de profeten en duidelijk wordt dat heel het wereldgebeuren zich gaat toespitsen op dit uitverkoren volk ! De zogeheten vervangingstheologie, waarbij de gemeente in de plaats gekomen heet te zijn voor Israël, moet zondermeer een theologie uit balans genoemd worden, een demonstratie van arrogantie ten top. Gelukkig dat de kerk in overgrote mate de bijzondere positie van Israël aan het herontdekken is en er al vaker door haar wordt opgeroepen om gehoor te geven aan de opdracht om Jeruzalem vrede toe te bidden en het haar Bijbelse plaats toe te kennen! Geleidelijk aan lijkt men, Goddank, op het kerkelijk erf - op her en der een uitzondering na - de balans dus terug te vinden…

Hoe triest dat meer en meer buiten de officiële kerken in menig zich evangelisch noemende groep en/of kring de balans opnieuw lijkt door te gaan slaan, en dat door nu Gods volk op een Bijbels niet te verdedigende manier te positioneren. Soms lijkt het binnen deze kringen wel alsof het heil van en voor de gemeente niet alleen meer ligt in het volbrachte werk van Jezus Christus, maar ook verbonden is, dan wel behoort te zijn, met de visie op het Joodse volk en haar tradities. De drang daartoe begint zich zelfs op het kerkelijk erf te laten voelen.

Zonder iets kwaads van mensen als Sieb Buiten en Jan van Barneveld en anderen in deze te willen zeggen, doet hun spreken en schrijven mij toch waakzaam zijn. Beide genoemde personen volg ik bijvoorbeeld in het weekend via Family7. Bij Van Barneveld in welke van diens studies ook, in samenspraak met Van de Vegte, is de kerk wel heel eenzijdig en al te gretig de kop van jut als het gaat om de vervangingstheologie en lijkt Israël soms heel wat meer aandacht te krijgen dan de Messias die vanuit dit volk voortkwam. En als het gaat om profetisch inzicht en uitleg, dan is warrigheid helaas veelal troef.
Buiten presenteert, in opnieuw samenspraak met Van de Vegte, 'de Messias van Israël'. De Messias van Israël zelf komt echter amper uit de verf omdat het accent vrij eenzijdig ligt op het volk Israël en met name op haar feesten. Komt niet juist in dit programma wel heel expliciet - en ongenuanceerd - de suggestie naar voren dat de gemeente de Joodse feesten weer zou moeten gaan vieren? 't Ja, en dan vraag ik me af: waar vind ik voor dit alles de Bijbelse onderbouwing, voor wat juist de gemeente betreft, met name de nieuwtestamentisch onderbouwing? Aan het apostelconvent wordt sowieso door menigeen voorbijgegaan! Is na Golgotha bijvoorbeeld de Grote Verzoendag voor de christen nog van betekenis? Moet de christen niet juist zijn broeder, de Jood, van de betekenis van het kruisoffer overtuigen? Zijn er twee wegen tot behoud: het kruis en de wet? Sommigen gaan in hun hang naar terugkeer tot de Joodse wortels al zo ver dat ze zich nota bene laten besnijden!

Maar het is de man die zijn leven voor zijn broeders, de Joden overhad, Paulus, die nadrukkelijk laat weten dat ook de Jood slechts door Jezus Christus tot de Vader kan komen en dat het geënt zijn in de edele olijf niets minder betekent, dan dat de scheidsmuur tussen Jood en heiden (de heiden christen) in Jezus Christus volkomen is weggevallen. Samen vormen de wedergeboren Jood en de wedergeboren heiden de bruidsgemeente van Jezus Christus. Niemand komt tot de Vader dan door Mij, zegt Jezus. Pasen en Pinksteren zijn de feesten voor de gelovige die hem doen verlangen naar de wederkomst, de bruiloft van het Lam.

Alleen Gods Woord kan ons hier de balans doen bewaren! Misschien dat bijvoorbeeld een studie van de brief aan de Galaten hier helpt?

Schrijverke

Bijbels perspectief nodigt de lezer van harte uit om te reageren!