Waar zijn de 7000 vandaag?

Zou je overdrijven als je stelt dat de geestelijke situatie binnen de christelijke gemeenschap in het algemeen en de gemeente in het bijzonder er op dit moment minstens zo belabberd voorstaat als bij Gods volk ten tijde van Elia? Laten we het gewoon maar eens houden bij ons eigen landje.

Hoe verschuiven juist hier op het kerkelijk erf de grenzen als het gaat om bijvoorbeeld leerstellingen en ethische normen en waarden. Een zaak die vooral is te herleiden naar de al meer eigengereide omgang met Gods Woord.
De verleiding is groot om in deze, wat het kerkelijk erf aangaat, man en paard te noemen, maar laat ik me beperken tot op te merken, dat het vooral de orthodoxe hoek en evangelische wereld is, waar hier een inhaalslag gemaakt lijkt te worden.

Neem het punt van leerstellingen.
Als virussen dringen de meest merkwaardige ideologieën gemeenten en organisaties binnen. Sommigen blijken een soort gemuteerde variant van aloude dwalingen. Het meest in het oogspringend en zich al meer verspreidend is hier het virus van de leer van de alverzoening, een dwaling die tegenwoordig ook wel wordt aangeduid met 'herstel van alle dingen'. Van daaruit is  het maar een heel kleine stap om te komen tot de visie dat de zoendood van Jezus eigenlijk niet nodig was geweest. Ook die gedachte wint viraal terrein. Ooit gehoord van het virus van de zogenaamde 'openheid theologie' ook wel 'vrije wil theologie' genoemd of, met een duur woord, 'open theïsme'? Hoe schokkend dat dit virus om zich heen lijkt te grijpen op plaatsen waar je het niet verwacht! Wat tot slot te denken van het virus van de toenemende 'verjoodsing' van talloze oprechte christenen? Een ontwikkeling die soms wel heel bizarre vormen aanneemt. Men laat zich nog net niet besnijden. Maar wie weet komt dat nog!
Wanneer je spreekt over ethische normen en waarden, dan heb je het in feite over het praktisch christen zijn, het Christus leven. En 'Christus leven' betekent, zijn Woord uit- en naleven. Laten we beseffen dat het Jezus zelf is die gezegd heeft dat een ieder die zijn Woord hoort én doet op een wijs man lijkt die zijn huis op de rots bouwt (Matt. 7:24).

Kijkend naar de tijd van Elia mag het afdwalen van God en zijn Woord andere uitingsvormen hebben gehad, maar in wezen was het hetzelfde: iets anders in de plaats van! Elia kon tegen de klippen op profeteren, maar er veranderde niets. Horende doof, ziende blind. Ontmoedigend, zodanig dat Elia meende er volkomen alleen voor te staan. Erger, het vrome volk in eigen God en Woord verheugd, schroomde niet mogelijkheden te zoeken hem het zwijgen op te leggen!

Op het moment dat het Elia teveel wordt, zegt God (1 Kon. 19:18): Doch Ik zal in Israël zevenduizend overlaten, alle knieën die zich niet gebogen hebben voor de Baäl, en elke mond die hem niet gekust heeft.
Waar waren ze dan? Wat merkte je van hen? Van ééntje wordt er iets gezegd, de hofmaarschalk van Achab, Obadja… (1 Kon. 18:3 e.v.).

En nu? Waar zijn de 7000 vandaag? Zou God er in ons land nog 7000 hebben overgelaten? Op die vraag mag uzelf antwoorden, maar besef dat de eerder aangehaalde woorden van Jezus volgen op zijn spreken over het ingaan in zijn Koninkrijk…: Niet ieder die zegt… maar wie doet…

Schrijverke