Lied 33 uit de bundel van Johannes de Heer.

Dit vooral vroeger onder zondagsschoolkinderen overbekende en veel gezongen lied wordt wel eens 'De Christelijke Internationale' genoemd. Het lied is geschreven door de evangelist en schrijver Eduard Gerdes die op 12 augustus 1821 als zoon van de textielverver Carl Gerdes en diens vrouw Henriette Wilhelmina Dorethea Klossmann in het Duitse Kleef werd geboren. Het Lutherse gezin Gerdes verhuisde op zeker ogenblik naar Den Haag om deze stad na enkele jaren te verruilen voor Amsterdam. Hier heeft Eduard Gerdes op zeker ogenblik een opleiding tot onderwijzer gevolgd en kreeg hij les van de vader van zijn latere collega-schrijver P.J. Andriessen. Samen met hem wordt Eduard Gerdes uiteindelijk gerekend tot de belangrijkste en populairste schrijvers van kinderboeken in de 19e eeuw. Maar voor  Gerdes ging schrijven, vertrok hij als taalleraar naar Bielefeld. Vanwege ziekte, een borstkwaal, werd hem al vrij snel aangeraden naar Nederland terug te keren. Bij 'toeval' kwam hij, terug in Amsterdam, onder het gehoor van ds. Jan de Liefde die op hem een grote indruk maakte. Zijn op dat moment niet bijzonder sterke geloofsleven kreeg een dusdanige opleving dat er veel voor hem veranderde. Gerdes zelf zegt daarvan: ''t Was wel niet veel wat ik geloofde, maar mijn hart was arm genoeg om het door God rijk te laten maken'. Hij blijft de samenkomsten bezoeken en doet zelfs actief mee aan evangelisatie. Hij was geraakt door de geest van het Réveil. Jan de Liefde, bij wie hij ging inwonen, werd niet alleen een voorbeeld voor hem, maar schoolde hem ook in een aantal vakken zoals dogmatiek, homiletiek en exegese. Gerdes werd op zeker ogenblijk voorzitter van Tot heil des volks in Amsterdam, een door Jan de Liefde in 1855 opgezet werk. Hij was daarnaast actief werkzaam als evangelist onder de arbeidersbevolking op Oostenburg, Kattenburg en Wittenburg. Al snel bleek dat Gerdes met de pen minstens zo vaardig was als Jan de Liefde en dat hij uiterst boeiend kon vertellen. Ook bleek hij goede verzen te kunnen schrijven. Voor het kerstfeest van het Heil des volks in 1858 schreef Gerdes de woorden van het lied 'Daar ruist langs de wolken'. In april van datzelfde jaar kreeg Gerdes het verzoek van een geestverwant van De Liefde, de hoofdonderwijzer E.J. Hardenberg uit Stadskanaal, om zich in de veenkolonie als evangelist en prediker te vestigen. Na in het huwelijk te zijn getreden met Lucie Sophie Brepohl voldeed hij aan dit verzoek. Hij ging vanuit het evangelie werken onder de Duitse turfmakers en voor zijn werk opende hij een lokaal waar ook plaatselijke bewoners kwamen. In die tijd begon hij ook boeken en geschriften te schrijven. Al vrij snel werd hij uitgenodigd door de Baptisten gemeente van Gasselternijveen om daar in de woordverkondiging voor te gaan. Een en ander leidde tot een aansluiten bij de Baptisten en in het najaar van 1858 werd hij volwassen gedoopt. De samenwerking werd evenwel vanwege een verschil van inzicht rond het Heilig Avondmaal verbroken. In het najaar leidde dit tot een vertrek naar Doetinchem waar hij van 1861 tot 1863 'oefenaar' werd in de afgescheiden kerk. Maar ook hier kwam het tot een breuk vanwege leerstellige onenigheid. Gerdes vertrok daarop naar Haarlem waar hij zich rusteloos wijdde aan het schrijven van kinderboeken. Zijn boeken hadden een moralistische toonzetting en waren gericht op een positieve beïnvloeding van gedrag en denken. Ook hierin bleek de invloed van De Liefde. Vanuit een gesprek met Abraham Kuyper op 30 oktober 1877 volgde een verbintenis met het weekblad de Heraut waarvoor Gerdes de kinderrubriek ging verzorgen. Intussen had Gerdes zich voorgenomen geen twistpunten meer te zoeken maar alleen tot zegen van Gods kerk te werken. In 1878 vertrok Gerdes opnieuw naar Doetinchem waar hij tot zijn dood op 12 december 1898 is gebleven. In alles wat Gerdes schreef stond de jubel op de Schepper en het geloof centraal, zo ook in het nog altijd graag gezongen lied 'Daar ruist langs de wolken', net als in zijn heel bekend geworden lied 'Daar juicht een toon, daar klinkt een stem'.