Vergeving is geen emotie, het is een handeling van de wil.
Corrie ten Boom
Nederigheid is de gezindheid waarin de ziel zich voorbereid op het leven in vertrouwen.
Andrew Murray
Richt je op de hemel en je zult de aarde beërven. Richt je op de aarde en je krijgt geen van beide.
C.S. Lewis
Leef nooit op herinneringen; laat Gods woord altijd levend en werkzaam in u blijven.
Oswald Chambers
Aanbevolen boeken
Bijzondere Uitspraken
Archief Column
Iene miene mutte… of een weloverwogen keuze?
Kent u dat versje nog?
Het is een oeroud aftelversje bedoeld om uit te maken wie of wat je moet kiezen.
Nog steeds is het bij kinderen, als het bijvoorbeeld gaat om wie de beurt heeft bij een spelletje, reuze populair. Tijdens het schrijven van de column ontdekte ik dat het via het keeltje van Justin Bieber zelfs onder de wat oudere jeugd een 'vette' hit is geweest. Blijkt het rijmpje dat nog niet steeds te zijn voor menig volwassene in situaties waar kiezen allesbehalve gemakkelijk is? Tot in de reclame speelt het aftelversje een rol, denk aan de reclame van de Dacia Lodgy
De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat het met behulp van dit rijmpje een kiezen op geluk is. In elk geval heeft het niets van doen met een bewust kiezen.
Het oude telversje kwam spontaan bij mij op toen ik nadacht over de pastorale hulpverlening van en in deze tijd.
Het lijkt binnen het lichaam van Christus steeds moeilijker te worden om, wat betreft de soort van hulpverlening, een keuze te maken. Vroeger was dat anders. Toen werd er simpelweg vertrouwd op God en zijn Woord. Pastoraat was gewoon ziel-
Er moet gekozen worden. Waarop gaat de hulpverlening binnen de gemeente terug, op God en zijn Woord of op het psychologische gedachtegoed? Kun je het hier af met het aftelversje? Of wordt het tijd voor een weloverwogen keuze? Immers is de situatie in het pastoraat er nu niet een van mank gaan aan beide zijden?
Schrijverke
Schrijverke
